سيره و روش پيشوايان ما در زندگى نيز همين بوده است و آنان متذكر بودند كه تقسيم روزى، غالباً بر ملاك كار و فعاليت و شايستگى هاى فكرى و بدنى استوار است.

نظام هاى ظالمانه

اشتباه نشود ما با اين طرز تفكر از نظام هاى ظالمانه استعمارى، كه گرسنگى هاى مصنوعى را به وجود مى آورند و هر روز در جهان به توسعه و گسترش آن دامن مى زنند، طرفدارى نمى كنيم. ما هرگز نبايد گرسنگى هاى ساختگى قاره هند و آفريقا و... را به حساب خواست و مشيت الهى بگذاريم و با آيه مورد بحث اين عمل را توجيه كنيم و بگوييم وسعت و ضيق معيشت آنها در دست خداست; زيرا به خوبى پيداست اين جنايات فجيع، ساخته افكار شيطانى غول هاى اقتصاد غرب است كه اموال ملت ها را به عنوان گوناگون غارت مى نمايند و مردم را از حقوق حقه خود محروم مى سازند.

چه بسا آنان براى حفظ سيادت اقتصادى خود ميليون ها تن مواد غذايى را تلف مى كنند و در نتيجه ميليون ها انسان از بين مى روند تا وضع اقتصادى آنان ثابت بماند، مثلاً در آمارهاى مربوط به سال هاى پيش چنين مى خوانيم:

«در سال 1960، صد و بيست ميليون تن نان در انبارهاى آمريكا از بين رفت و همين رقم كافى بود يك سال تمام بيش از پانصد ميليون جمعيت هندى را سير نگاه دارد».[1]

در برابر اين سياست هاى ضد انسانى، در هند ده ميليون نفر جان مى سپارند و 250هزار كودك، تنها در برزيل بر اثر كمبود غذا مى ميرند.[2]