كمك از بت ها به سان توقع لب تشنه اى است كه در نقطه مرتفعى مانند لب چاه بنشيند و دو دست خود را از آن نقطه به سوى آب دراز كند، و انتظار داشته باشد كه آبى بردارد و رفع عطش كند، در صورتى كه بر اثر دورى، هرگز به اين هدف نخواهد رسيد.

در اين مثال، نكته لطيفى نهفته است و آن تشبيه انسان خداجو، به تشنه لبى است كه دنبال آب مى رود همان طور كه طلبيدن آب براى شخص تشنه، امرى طبيعى و فطرى است و هر نوع تحرك و فعاليت براى به دست آوردن آب، انگيزه ذاتى و درونى دارد، هم چنين خداجويى و توجه به مقام ربوبى و گرايش به سوى قدرت مافوق طبيعى ريشه فطرى دارد. و همان طور كه گاهى انسان در پيدا كردن آب بيراهه مى رود و يا سراب را به جاى آب مى پذيرد، هم چنين گاهى در تشخيص خداى واقعى خود دچار اشتباه مى شود و به خدا نمايان باطل و بى حاصل پناه مى برد.