5. سرگذشت خفتگان شهر افسوس

سرگذشت خفتگان شهر «افسوس» در ميان كتاب هاى آسمانى براى اوّلين بار در قرآن وارد شده است. اين حادثه در ميان سال هاى 249ـ 251ميلادى در زمان دقيانوس ـ كه مردم فرنگ به او كيوس مى گويند ـ رخ داده است. طبعاً چنين حادثه اى نمى تواند در تورات و انجيل وارد شود.

قرآن از پناهندگى گروهى از جوانان حقيقت جو به غار گزارش مى دهد، در حالى كه مى گفتند: خداوندا! رحمتت را براى ما نازل بفرما و ما را به راه راست هدايت بنما!

قرآن مى گويد:«ما پرده اى بر گوش آنان افكنديم و آنان را در خواب گران و سنگينى فرو برديم سپس آنها را بيدار ساختيم تا روشن گردد كه كدام يك از آن دو گروه در تعيين مقدار خواب راستگو هستند».[1]

بعداً چنين مى فرمايد:

(كَذلِكَ أَعْثَرْنا عَلَيْهِمْ لِيَعْلَمُوا أَنَّ وَعْدَ اللّهِ حَقٌّ وَأَنَّ السَّاعَةَ لاَ رَيْبَ فِيهَا...).[2]

«ديگران را از سرگذشت اعجاب انگيز آنان با خبر ساختيم تا بدانند وعده الهى بر حق و پا برجاست و در رستاخيز شك و ترديدى نيست».

قرآن يادآورى مى كند كه مقدار خواب آنان 09سال بوده است.[3] به طور مسلّم چنين خواب طولانى در گوشه غار، بدون اين كه آب و غذايى به آنان برسد