نمايند[1] و يكى از نشانه هاى بندگان خدا را تأمل فراوان وعميق در آيات خلقت مى داند[2] با اين وجود از جانب مسلمانان در اين حقيقت قرآنى، كه خود يكى از معجزات علمى قرآن است و به تازگى پژوهشگران به اين راز دست يافته اند دقت كافى به عمل نيامده است.

گروهى آيات مربوط به زوجيت تمام كاينات را از طريق مركب بودن هر چيزى از جوهر و عرض و يا ماده و صورت تفسير نموده و افزوده اند كه هدف از يادآورى زوج بودن اشيا، توجه دادن بشر به اين است كه فرد مطلق، كه هيچ نوع تركيبى در آن نيست، فقط خداست.[3] برخى گفته اند كه مقصود از زوج بودن گياهان همان اصناف و انواع مختلف است و در حقيقت لفظ زوج و ازواج در اين موارد، به معناى اصناف و انواع مى باشد[4] در صورتى كه معناى حقيقى زوج، جفت بودن است واگر به دو صنف و يا دو نوع مختلف زوج گفته شود در واقع، مجاز است و گرنه در ميان اصناف مختلف يا انواع گوناگون، زوجيت به معناى واقعى وجود ندارد.

هم چنين زوجيت از طريق تركيب موجودات از جوهر و عرض تفسير بعيدى است كه نياز به دقت فلسفى دارد. گذشته از اين، صريح آيه(وَمِنْ كُلِّ شَىْء خَلَقْنا زَوجَينِ):«از هر موجودى جفت آفريديم» اين است كه هر چيزى كه جامه وجود پوشيده است، زوج و جفت مى باشد در صورتى كه بنابراين تفسير، خود جوهر و يا عرض به تنهايى فرد است و زوج نيست(دقت كنيد).