در برابر اين افراد، تاريخ به ايثار افسرى اعتراف مى كند كه در تمام تاريخ اسلام نمونه فداكارى است وپيروزى مجدد مسلمانان در نبرد احد معلول جانبازىِ اوست. اين افسر ارشد، اين فداكار واقعى، مولاى متّقيان وامير مؤمنان، على (عليه السلام) است. علت فرار قريش در آغاز نبرد اين بود كه پرچمداران نه گانه آنان يكى پس از ديگرى به وسيله حضرت على (عليه السلام) از پاى در آمدند وبالنتيجه رعب شديدى در دل قريش افتاد كه تاب وتوقف واستقامت را از آنان سلب نمود.[1]

شرح فداكارى امام(عليه السلام)

نويسندگان معاصر مصرى كه وقايع اسلام را تحليل كرده اند حقّ حضرت على (عليه السلام) را چنانكه شايسته مقام اوست ويا لااقل به نحوى كه در تواريخ ضبط شده است ادا نكرده اند وفداكارى امير مؤمنان را در رديف ديگران قرار داده اند.ازاين رو لازم مى دانيم اجمالى از فداكاريهاى آن حضرت را از منابع خودشان در اينجا منعكس سازيم.

1ـ ابن اثير در تاريخ خود [2] مى نويسد:

پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) از هر طرف مورد هجوم دسته هايى از لشكر قريش قرار گرفت. هر دسته اى كه به آن حضرت حمله مى آوردند حضرت على (عليه السلام) به فرمان پيامبر به آنها حمله مى برد وبا كشتن بعضى از آنها موجبات تفرّقشان را فراهم مى كرد واين جريان چند بار در احد تكرار شد.به پاس اين فداكارى، امين وحى نازل شد وايثار حضرت على را نزد پيامبر ستود وگفت: اين نهايت فداكارى است كه او از خود نشان مى دهد. رسول خدا امين وحى را تصديق كرد وگفت:«من از على واو از من است» سپس ندايى در ميدان شنيده شد كه مضمون آن چنين بود: