فصل چهارم

حضرت على (عليه السلام) داماد رسول اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم)

حضرت على (عليه السلام)، بنابر امر الهى وسنّت حسنه اسلامى، بر آن مى شود كه در بحران جوانى به كشتى زندگانى خود سكونت و آرامش بخشد. امّا شخصيتى چون حضرت على (عليه السلام) هرگز در همسرگُزينى به يك آرامش نسبى وموقت اكتفا نمى كند وآفاق ديگر زندگانى را از نظر دور نمى دارد. از اين رو خواستار همسرى مى شود كه از نظر ايمان وتقوى ودانش وبينش ونجابت واصالت، «كفو» وهمشأن او باشد. چنين همسرى جز دختر رسول خدا حضرت فاطمه زهرا (عليها السلام) كه به همه خصوصيات او از هنگام تولّد تا آن زمان كاملاً آشنايى داشت، كسى ديگر نبود.

خواستگاران حضرت زهرا (عليها السلام)

پيش از حضرت على (عليه السلام) افرادى مانند ابوبكر وعمر آمادگى خود را براى ازدواج با دختر پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) اعلام كرده بودند وهر دو از پيامبر يك پاسخ شنيده بودند وآن اينكه در باره ازدواج زهرا منتظر وحى الهى است.

آن دو كه از ازدواج با حضرت زهرا نوميد شده بودند با سعد معاذ رئيس قبيله اوس به گفتگو پرداختند وآگاهانه دريافتند كه جز حضرت على (عليه السلام)كسى شايستگى ازدواج با حضرت زهرا (عليها السلام) را ندارد ونظر پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) نيز به غير او نيست. از اين رو دسته جمعى در پىِ حضرت على (عليه السلام)رفتند وسرانجام او را در باغ يكى از انصار يافتند كه با شتر خود مشغول آبيارى نخلها بود. آنان روى به