امام (عليه السلام)در شب شهادت

امام (عليه السلام) در ماه رمضان آن سال پيوسته از شهادت خود خبر مى داد. حتى در يكى از روزهاى ميانى ماه، هنگامى كه بر فراز منبر بود، دست به محاسن شريفش كشيد وفرمود:«شقيترينِ مردم اين موها را با خونِ سرم رنگين خواهد كرد». همچنين فرمود:

ماه رمضان فرا رسيد وآن سَرور ماههاست. در اين ماه در وضع حكومت دگرگونى پديد مى آيد. آگاه باشيد كه شما در اين سال در يك صف (بدون امير) حج خواهيد كرد ونشانه اش اين است كه من در ميان شما نيستم.[1]

اصحاب آن حضرت مى گفتند: او با اين سخن خبر از مرگ خود مى دهد ولى آن را درك نمى كنيم.[2] به همين جهت، آن حضرت در روزهاى آخر عمر خود، هر شب به منزل يكى از فرزندان خود مى رفت. شبى را در نزد فرزندش حسن(عليه السلام) وشبى در نزد فرزندش حسين (عليه السلام) وشبى در نزد دامادش عبد اللّه بن جعفر شوهر حضرت زينب (عليها السلام) افطار مى كرد وبيش از سه لقمه غذا تناول نمى فرمود. يكى از فرزندانش سبب كم خوردن وى را پرسيد. امام (عليه السلام)فرمود:«امر خدا مى آيد ومن مى خواهم شكمم تهى باشد. يك شب يا دو شب بيشتر نمانده است». پس در همان شب ضربت خورد.[3]

در شب شهادت افطار را ميهمان دخترش امّ كلثوم بود. در هنگام افطار سه لقمه غذا خورد وسپس به عبادت پرداخت واز اوّل شب تا صبح در اضطراب وتشويش بود. گاهى به آسمان نگاه مى كرد وحركات ستارگان را در نظر مى گرفت وهرچه طلوع فجر نزديكتر مى شد تشويش وناراحتى آن حضرت بيشتر مى شد ومى فرمود: «به خدا قسم، نه من دروغ مى گويم ونه آن كسى كه به من خبر داده