حضرت على(عليه السلام) برادر پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) است

رسول اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم) براى هر يك از افرادى كه در مسجد النبى حاضر بودند برادرى معيّن كرد. على (عليه السلام) در آن ميان تنها ماند وبراى او برادرى تعيين نشد. در اين هنگام على (عليه السلام) با ديدگان اشك آلود به حضور پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)رسيد وگفت:

براى هر يك از ياران خويش برادرى تعيين كردى ولى ميان من وكسى پيوند اخوت برقرار نفرمودى!

در اين لحظه پيامبر اكرم كلام تاريخى خود كه را كه مبيّن مقام وموقعيت على (عليه السلام) از حيث قرب ومنزلت او نسبت به پيامبر است خطاب به او فرمود:

«أَنْتَ أَخِي فِي الدُّنّيا وَالآخِرَةِ وَ الّذي بَعَثَني بِالْحَقِّ ما أَخَّرْتُكَ إِلاّ لِنَفْسي. أَنْتَ أَخِي فِي الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ».[1]

تو برادر من در اين جهان وسراى ديگر هستى. به خدايى كه مرا به حق برانگيخته است من كار برادرىِ تو را به عقب انداختم كه تو را برادر خود انتخاب كنم، اخوتى كه دامنه آن هر دو جهان را فرا گيرد.

اين كلام موقعيت حضرت على (عليه السلام) را نسبت به پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم)، از نظر معنويّت وپاكى واز نظر اخلاص در اهداف دينى، به خوبى روشن مى سازد واز ميان دانشمندان اهل تسنن مؤلّف «الرياض النضرة» به اين حقيقت اعتراف كرده است.[2]

از اينجا مبناى تفسير آيه مباهله[3] به دست مى آيد. علماى تفسير به اتّفاق كلمه مى گويند مقصود از عبارت (وَأَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ) على بن ابى طالب (عليه السلام) است كه قرآن مجيد او را «نفس پيامبر» وخود او شمرده است.زيرا تجاذب فكرى وروحى نه تنها دو همفكر را به سوى هم مى كشد بلكه گاهى دو فرد را شخص