سپاه دشمن قرار گرفتند وبا يك حمله برق آسا لشكريان مانع را ، كه از نظر قدرت دو برابر آنان بودند، از پيش راه خود برداشتند، به گونه اى كه سُم اسبهاى سواره نظام در آب فرات فرو رفت. در اين حمله هفت نفر به دست اشتر وپنج نفر به دست اشعث كشته شدند وصفحه جنگ به نفع امام (عليه السلام) ورق خود و رود عظيم فرات در اختيار آن حضرت ويارانش قرار گرفت. در اين هنگام بود كه عمرو عاص رو به معاويه كرد وگفت:چه فكر مى كنى اگر على مقابله به مثل كند وآب را به روى تو ببندد؟

معاويه، كه از سماحت وعظمت روحى واخلاق اسلامى امام (عليه السلام) آگاه بود، گفت: فكر مى كنم كه او آب را به روى ما نبندد، چه او براى هدف ديگرى آمده است.[1]

اكنون ببينيم واكنش امام (عليه السلام) در مقابل عمل ناجوانمردانه فرزند ابو سفيان چه بوده است.

تعهّد به اصول در اوج قدرت

هجوم سربازان امام براى تصرّف شريعه فرات با تاكتيك نظامى خاصى صورت گرفت وبه نتيجه رسيد وامكان بهره گيرى از نهر فرات دربست در اختيار سربازان امام (عليه السلام) در آمد وسربازان معاويه از ناحيه فرات رانده شدند ودر نقطه اى مرتفع وبى آب وگياه قرار گرفتند. ادامه زندگى براى شاميان در چنين اوضاعى امكان پذير نبود وبه زودى ذخاير آب آنان به پايان مى رسيد و ناچار بودند كه يكى از سه طرح را برگزينند:

1ـ حمله كنند وشريعه را مجدداً تسخير نمايند; ولى در خود چنين شهامت وقدرتى را نمى ديدند.

2ـ از تشنگى جام مرگ بنوشند وصفّين را گورستان خود قرار دهند.