(وَعَدَكُمُ اللّهُ مَغانِمَ كَثِيرَةً تَأْخُذُونَها فَعَجَّلَ لَكُمْْ هذِهِ).(فتح:20)

خداوند غنيمتهاى فراوانى به شما وعده داده است كه دريافت مى كنيد واين غنيمت را به جلو انداخت.

سپس افزود: ما به اين ثروت از مردم بصره اوّلى وشايسته تر هستيم. آن گاه همه اموال را ضبط كرد. وقتى امام (عليه السلام) بر بصره مسلّط شد، همه اموال را به «بيت المال» باز گرداند.[1]

آگاه شدن حضرت على(عليه السلام) از كودتا

سرزمين ربذه سرزمين خاطره هاست. امام (عليه السلام) از دير باز اين منطقه آشنايى داشت، بالأخص از روزى كه ربذه به صورت تبعيدگاه برخى از ياران صميمى آن حضرت در آمد واز جمله ابوذر، صحابى بزرگ پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)، به جرم پرخاشگرى بر تبعيضها واسرافها به آن سرزمين تبعيد شد. پس از گذشت سالها، تقدير الهى على (عليه السلام) را به اين منطقه سوق داده بود تا براى دستگيرى پيمانشكنان نيرويى گرد آورد.

امام (عليه السلام) در اين سرزمين بود كه خبر ناگوار كودتاى پيمانشكنان را شنيد وآگاه شد كه طلحه وزبير وارد شهر بصره شده اند ومأموران حفاظت دار الاماره ومسجد وبيت المال وزندان را كشته اند وبا ريختن خون صدها نفر بر شهر مسلّط شده اند واستاندار امام را، پس از ضرب وشتم وكندن موى سر وصورت، از آنجا بيرون كرده اند وبا تبليغات مسموم توانسته اند گروهى از قبايل بصره را با خود همراه سازند.

در اين مرحله، نظر امام (عليه السلام) اين بود كه براى سركوبى ناكثين از مردم كوفه كمك بگيرد، چه تنها سنگرى كه براى او در سرزمين عراق باقى مانده بود شهر كوفه وقبايل اطراف آن بود. ولى در اين راه والى كوفه ابوموسى اشعرى مانع بود، زيرا