بصره براى تسخير اين شهر، كه عثمان بن حنيف از طرف على (عليه السلام) استاندار آنجا بود، فرود آمدند.[1]

پيمانشكنان به بصره نزديك مى شوند

وقتى كاروان ناكثان به نزديكى بصره رسيد مردى از قبيله تميم از عايشه درخواست كرد كه پيش از ورود به بصره سران آنجا را از هدف خود آگاه سازد. از اين رو، عايشه نامه هايى به شخصيتهاى بزرگ بصره نوشت وخود در محلى به نام «حُفَير» فرود آمد ومنتظر پاسخ نامه هاى خود شد.

ابن ابى الحديد از ابى مِخْنَف نقل مى كند كه طلحه وزبير نيز نامه اى به عثمان بن حنيف استاندار بصره نوشتند واز او درخواست كردند كه دار الاماره را در اختيار آنان بگذارد. وقتى نامه آنان به عثمان رسيد، وى احنف بن قيس را خواست واو را از مضمون نامه آگاه كرد. احنف به عنوان مشورت گفت: آنان كه براى خونخواهى عثمان قيام كرده اند، خود، خون او را ريخته اند ومن لازم مى دانم كه آماده مقابله با آنان باشى. تو استاندارى ومردم سخن تو را گوش مى كنند.لذا پيش از آنكه آنان بر تو وارد شوند تو به سوى آنان برو. عثمان گفت:نظر من نيز همين است، ولى منتظر دستور امام (عليه السلام) هستم.

پس از احنف، حُكَيم بن جبله عبدى وارد شد. عثمان نامه طلحه وزبير را براى او خواند واو نيز همان سخن احنف را تكرار كرد وگفت: اجازه بده من براى مقابله با آنان برخيزم; اگر گردن به اطاعت اميرمؤمنان نهادند چه بهتر وگرنه با همه نبرد كنم. عثمان گفت: اگر تصميم بر مقابله باشد خودم براى اين كار اولى هستم. حكيم گفت:هرچه زودتر دست به كار شود، كه اگر ناكثان وارد بصره شوند دلهاى مردم را، به سبب همراه بودن همسر پيامبر با آنان، به سوى خود متوجه مى سازند وتو