مى شود وعرب وعجم در آن يكسان هستند».[1]

شيوه تقسيم بيت المال

امام به دبير ونويسنده خود، عبيد اللّه بن ابى رافع[2]، دستور داد كه به هر يك از مهاجرين وانصار سه دينار بپردازد.

در اين هنگام سهل بن حنيف انصارى زبان به اعتراض گشود وگفت:آيا رواست كه من با اين فرد سياه كه تا ديروز غلام من بود مساوى وبرابر باشم؟ امام (عليه السلام)در پاسخ وى گفت:در كتاب خدا ميان فرزندان اسماعيل(عرب) وفرزندان اسحاق تفاوتى نمى بينم.

عزل فرمانداران پيشين

مهمترين تصميم سياسى امام عزل فرمانداران خليفه پيشين ودر رأس آنان معاويه بود. على (عليه السلام) از روز نخست كه خلافت را پذيرفت تصميم داشت كليه فرمانداران عصر عثمان را، كه اموال وبيت المال را در مقاصد واغراض خاص سياسى خود مصرف مى كردند يا آن را به خود وفرزندانشان اختصاص مى دادند وحكومتى به سان حكومت كسرى و قيصر براى خود بپا كرده بودند، از كار بر كنار سازد. يكى از اعتراضات امام (عليه السلام) بر عثمان ابقاى معاويه بر حكومت شام بود ومردم اين اعتراض را كراراً از زبان على (عليه السلام) شنيده بودند.

امام در آغاز سال 36 هجرى اشخاص برجسته وصالحى را براى حكومت در اقطار بزرگ اسلامى تعيين كرد. عثمان بن حُنَيف را به بصره، عمّار بن شهاب را به كوفه، عبيد اللّه بن عباس را به يمن، قيس بن سعد را به مصر وسهل بن حنيف را به