مسلمانان صورت پذيرد.

امام (عليه السلام) در پيشاپيش جمعيت به سوى مسجد حركت كرد ومهاجرين وانصار با او بيعت كردند.سپس گروههاى ديگر به آنان پيوستند. نخستين كسانى كه با او بيعت كردند طلحه وزبير بودند. پس از آنان ديگران نيز يك به يك دست او را به عنوان بيعت فشردند وجز چند نفر، كه تعداد آنان از شماره انگشتان بالاتر نيست[1]، همه به خلافت وپيشوايى او رأى دادند. بيعت مردم با امام (عليه السلام) در روز بيست وپنجم ماه ذى الحجه انجام گرفت.[2]

طبيعيترين بيعت

در تاريخ خلافت اسلامى هيچ خليفه اى مانند على (عليه السلام) با اكثريت قريب به اتّفاق آراء برگزيد نشده وگزينش او بر آراء صحابه ونيكان از مهاجرين وانصار وفقها وقرّاء متّكى نبوده است.اين تنها امام على (عليه السلام) است كه خلافت را از اين راه به دست آورد وبه عبارت بهتر زمامدارى از اين راه به على (عليه السلام)رسيد.

امام (عليه السلام) دريكى از سخنان خود كيفيت ازدحام واستقبال بى سابقه مردم را براى بيعت با او چنين توصيف مى كند:

«حَتّى انْقَطَعَتِ النَّعْلُ وَسَقَطَ الرِّداءُ وَ وُطِئَ الضَّعيِفُ وَ بَلَغَ مِنْ سُرُورِ النّاسِ بِبَيْعَتِهِمْ إِيّايَ أَنِ ابْتَهَجَ بِهَا الصَّغِيرُ وَ هَدَجَ إِلَيْهَا الْكَبِيرُ وَتَحامَلَ نَحْوَها الْعَلِيلُ وَ حَسَرَتْ إِلَيْهَا الْكِعابُ»[3]