رو، آنان به حمص تبعيد شدند.[1]

كسانى كه به جرم ناسازگارى با كارگزاران خليفه سوّم از استانى به استانى ديگر تبعيد شدند گناهى جز حقگويى وانتقاد از انحصار طلبى دستگاه خلافت نداشتند. آنان خواهان عمل خليفه به سيره رسول اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم) بودند.

شايسته شأن خليفه اين بود كه به جاى پذيرش گزارش استاندار كوفه، افراد امين ودرستكارى را اعزام مى كرد تا او را از حقيقت ماجرا آگاه سازند ودر چنين امر مهمّى صرفاًبه گزارش يك مأمور اكتفا نمى كرد.

تبعيد شدگان چه كسانى بودند؟

1ـ مالك اشتر شخصيتى است كه عصر رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) را درك كرده است واحدى از رجال نويسان او را تضعيف نكرده اند وامير مؤمنان على (عليه السلام)او را در سخنان خود آنچنان توصيف كرده كه تاكنون كسى را به آن شيوه توصيف نكرده است.[2] وقتى خبر فوت مالك به امام (عليه السلام) رسيد شديداً اظهار تأسف كرد وگفت:

«وَما مالِك؟ لَوْ كانَ مِنْ جَبَل لَكانَ فِنْداً وَ لَوْ كانَ مِنْ حَجَر لَكانَ صَلْداً. أَما وَ اللّهِ لَيهدنَّ مَوْتُكَ عالَماً وَ لَيُفْرِحَنَّ عالَماً. عَلى مِثْلِ مالِكَ فَلْيَبْكِ الْبَواكِي وَ هَلْ مَوْجُودٌ كَمالِك؟»[3]

مى دانى مالك چه كسى بود؟ اگر از كوه بود، قلّه بلند آن بود(كه مرغى بر فراز آن به پرواز در نمى آمد) واگر از سنگ بود، سنگى سخت بود. مرگِ تو اى مالك جهانى را غمگين وجهانى ديگر را شادمان ساخت. بر مثلِ مالك بايد گريه كنندگان بگريند. آيا نظير مالك وجود دارد؟