فصل دوّم

جلوگيرى از گسترش

فضايل حضرت على (عليه السلام)

تاريخ بشريت كمتر شخصيتى را چون حضرت على (عليه السلام) سراغ دارد كه دوست ودشمن دست به دست هم دهند تا فضايل برجسته وصفات عالىِ او را مخفى ومكتوم سازند ومع الوصف، نقل مكارم وذكر مناقب او عالم را پر كند.

دشمن كينه وعداوت او را به دل گرفت واز روى بدخواهى در اخفاى مقامات ومراتب بلند او كوشيده، ودوست كه از صميم دل به او مهر مىورزيد، از ترس آزار واعدام، چاره اى نداشت جز آنكه لب فرو بندد، وبه مودّت ومحبّت او تظاهر نكند وسخنى در باره وى بر زبان نياورد.

تلاشهاى ناجوانمردانه خاندان اموى در محو آثار وفضايل خاندان علوى فراموش ناشدنى است. كافى بود كسى به دوستىِ حضرت على (عليه السلام) متهم شود ودو نفر از همان قماش كه پيرامون دستگاه حكومت ننگين وقت گرد آمده بودند به اين دوستى گواهى دهند; آن گاه، فوراً نام او از فهرست كارمندان دولت حذف مى شد وحقوق او را از بيت المال قطع مى كردند.معاويه در يكى از بخشنامه هاى خود به استانداران وفرمانداران چنين خطاب كرد وگفت:

اگر ثابت شد كه فردى دوستدار على وخاندان اوست نام او را از فهرست كارمندان دولت محو كنيد وحقوق او را قطع و از همه مزايا محرومش سازيد.[1]