2ـ آيا صحيح است كه امير مؤمنان (عليه السلام) را به وضع زننده ودلخراشى به مسجد بردند تا از او بيعت بگيرند؟

3ـ آيا صحيح است كه دخت گرامى پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) در اين حادثه از ناحيه مهاجمان صدمه ديد وفرزندى را كه در رحِم داشت ساقط كرد؟

اين سه مورد از موارد حسّاس در اين حادثه است كه ما به اتكاى مصادر ومدارك دانشمندان اهل سنّت در باره آنها به بحث مى پردازيم.

از تعاليم زنده وارزنده اسلام اين است كه هيچ مسلمانى نبايد به خانه كسى وارد شود مگر اينكه قبلاً اذن بگيرد واگر صاحب خانه معذور بود واز پذيرفتن مهمان پوزش خواست عذر او را بپذيرد وبدون اينكه برنجد از همانجا باز گردد.[1]

قرآن مجيد، گذشته از اين دستور اخلاقى، هر خانه اى را كه در آن صبح وشام نام خدا برده شود واو را پرستش كنند محترم شمرده است:

(فِي بُيُوت أَذِنَ اللّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيها بِالْغُدُوِّ وَ الآصالِ).(نور:36)[2]

خداوند به تعظيم وتكريمِ خانه هايى فرمان داده است كه در آنها مردان پاكدامن، صبح وشام، خدا را تسبيح وتقديس مى كنند.

احترام اين خانه ها به سبب عبادت وپرستشى است كه در آنها انجام مى گيرد وبه احترام رجال الهى است كه در آنها به تسبيح وتقديس خدا مشغولند، وگرنه خشت وگل هيچ گاه احترامى نداشته ونخواهد داشت.

از ميان همه خانه هاى مسلمانان، قرآن كريم در باره خانه پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) به مسلمانان دستور خاص مى دهد ومى فرمايد: