وافتادگان پاكدل را برانگيخت ومتقابلاً شعله خشم وغضب حريصان وقانون شكنان را در سينه هاشان بر افروخت.

آوازه عدالت وتقيّد شديد امام (عليه السلام) به رعايت اصول وقوانين، مخصوص به دوره حكومت او نيست. اگر چه بيشتر نويسندگان وگويندگان، هنگامى كه از دادگرى وپارسايى امام سخن مى گويند، غالباً به حوادث دوران حكومت او تكيه مى كنند، زيرا زمينه بروز اين فضيلت عالى انسانى در دوران حكومت آن حضرت بسيار مهيّا بود.امّا عدالت ودادگرى امام (عليه السلام) وسختگيرى وتقيّد كامل او به رعايت اصول، از عصر رسالت، زبانزد خاص وعام بود. از اين رو،افرادى كه تحمّل دادگرى امام را نداشتند، گاه وبيگاه، از حضرت على (عليه السلام) به پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)شكايت مى بردند وپيوسته با عكس العمل منفى پيامبر، واينكه حضرت على (عليه السلام) در رعايت قوانين الهى سر از پا نمى شناسد، روبرو مى شدند.در تاريخ زندگانى امام (عليه السلام) در عصر رسالت حوادثى چند به اين مطلب گواهى مى دهد وما براى نمونه دو حادثه را در اينجا نقل مى كنيم:

1ـ در سال دهم هجرت كه پيامبر گرامى(صلى الله عليه وآله وسلم) عزم زيارت خانه خدا داشت حضرت على (عليه السلام) را با گروهى از مسلمانان به يمن اعزام كرد.حضرت على (عليه السلام)مأمور بود در بازگشت از يمن پارچه هايى را كه مسيحيان نجران در روز مباهله تعهد كرده بودند از ايشان بگيرد وبه محضر رسول خدا برساند. او پس از انجام مأموريت آگاه شد كه پيامبر گرامى (صلى الله عليه وآله وسلم) رهسپار خانه خدا شده است. ازاين جهت مسير خود را تغيير داد ورهسپار مكّه شد.آن حضرت راه مكّه را به سرعت مى پيمود تا هرچه زودتر به حضور پيامبر برسد وبه همين جهت پارچه ها را به يكى از افسران خود سپرد واز سربازان خويش فاصله گرفت تا در نزديكى مكّه به حضور پيامبر رسيد. حضرت از ديدار او فوق العاده خوشحال شد وچون او را در لباس احرام ديد از نحوه نيّت كردن او جويا شد. حضرت على (عليه السلام)گفت:من هنگام احرام بستن گفتم بار الها ! به همان نيّتى احرام مى بندم كه پيامبر احرام بسته است.