از بررسى اين آيات به دست مى آيد:

پيامبر گرامى(صلى الله عليه وآله وسلم) در اين آيات آگاهى از وقت رستاخيز را از خود نفى مى كند و اين آگاهى به حكم آيات قرآن مخصوص ذات اقدس الهى است.

آيه هفتم

(يَوْمَ يَجْمَعُ اللّه الرُسُلَ فَيَقُول ماذا أُجبْتُمْ قالُوا لا عِلْمَ لَنا إِنَّكَ أَنْتَ عَلاّمُ الْغُيُوب).[1]

شيوه استدلال با اين آيه اين است كه پيامبران گرامى هر نوع علم غيب را از خود نفى مى كنند، و تنها خدا را به صفت «علام الغيوب» توصيف مى نمايند.

پاسخ

شكى نيست كه حرف «لا» در تركيبى مانند: «لا رجل فى الدار»، «لا علم لنا»، «لا خير فيهم»، براى نفى جنس و حقيقت است و علماء ادب يك چنين «لا» را نافى جنس مى نامند ولى بايد توجه نمود كه نفى جنس به دو صورت انجام مى گيرد:

1. نفى جنس، به صورت جدى و واقعى، و دور از هر