مستلزم «تبعيض ناروا» ست و يا ترجيح بدون دليل و تشويق به گناه و پارتى بازى به حساب مى آيد؟

قرآن و مسأله شفاعت

آيا مربوط به شفاعت را مى توان به سه دسته تقسيم نمود:

1. آياتى كه شفاعت را نفى مى نمايد; مانند:

(وَاتَّقُوا يَوماً لا تَجْزِى نَفْسٌ عَنْ نَفْس شَيْئاً وَلا يُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ وَلا يُؤْخَذُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلاَ هُمْ يُنْصَرُونَ).[1]

«از آن روز بترسيد كه كسى به جاى كسى مجازات نمى شود، نه شفاعت پذيرفته مى شود و نه غرامت و بدلى قبول خواهد شد و آنان يارى نمى شوند».

2. آياتى كه شفاعت را از آن خدا دانسته و آن را به ذات خدا منحصر مى داند; مانند:

(مَا لَكُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِىّ وَلا شَفِيع).[2]

«براى شما (در روز رستاخيز) يار و شفاعت كننده اى جز خدا نيست».

3. آياتى كه به وجود شفيعاني كه به اذن پروردگار شفاعت مى كنند صريحاً اعتراف مى كند و پذيرش شفاعت آنها را به اذن خدا محدود مى سازد; مانند:

(مَنْ ذَا الَّذِى يَشْفَعُ عِندَهُ إِلاّ بِإِذْنِهِ).[3]

«كيست كه در پيشگاه خداوند بدون اذن او شفاعت كند».