آن شش روايت در فضيلت نماز در حرم آن حضرت آورده است كه نقل آنهابه طول مى انجامد.[1]

از مجموع اين روايات استفاده مى شود گزاردن نماز در مشاهد و مقابر بزرگان نه تنها ممنوع نيست بلكه مستحب است و ثواب فراوان دارد.

***

دست آويزهاى مغرضان

صحّت نماز گزاردن در حرم اهل بيت(عليهم السلام) و خاندان رسالت از اتفاقيات شيعه است تا آنجا كه شهيد اول مى گويد علماى اماميه بر دو مطلب اتفاق نظر دارند:

الف. ساختن بنا بر قبور امامان

ب. گزاردن نماز در مشاهد آنان.[2]

با اين حال، چند روايت دست آويز نويسنده كتاب «فقه المزار» و ترجمه آن به نام «زيارت از ديدگاه امامان» شده كه اينك بررسى مى كنيم:

صدوق به صورت مرسل (بدون سند) از پيامبر(صلى الله عليه وآله) نقل مى كند:

(«)لا تتّخذُوا قَبرى قِبلةً ولا مسجداً فإنّ الله لَعنَ اليهودَ حيثُ اتَّخذوا قُبورَ أنبيائِهم مَساجِدَ»[3].

پيامبر(صلى الله عليه وآله)فرمود: قبر مرا، قبله ومسجد قرار ندهيد، خدا يهود را لعنت كند كه قبور پيامبران خود را مسجد قرار دادند.

اين حديث از دو چيز نهى مى كند:

الف. به جاى كعبه به سوى قبر نمازگزارده شود.

ب. قبر پيامبر(صلى الله عليه وآله) مسجد اتخاذ شود.

اكنون بايد به وسيله جمله نخست ابهام جمله دوم را برطرف كرد. در جمله نخست كه قبر او قبله نمازگزار مى شود، مسلماً بر خلاف ضرورت اسلام است.

در جمله دوم ـ به قرينه جمله پيشين ـ قبر او سجده گاه مى شود يعنى نمازگزار پيشانى را بر روى قبر مقدس مى گذارد هر چند به عنوان تعظيم.

در اين صورت، حديث ارتباطى به گزاردن نماز در مشاهد مشرفه ندارد، زيرا نه كسى مرقد را قبله قرار مى دهد و نه به عنوان تعظيم به قبر سجده مى كند، بلكه نماز به سوى قبله گزارده مى شود و پيشانى بر زمين مى گذارد.

2. شيخ طوسى از امام رضا(عليه السلام) نقل مى كند:

(«)لا بأسَ بالصلاةِ بينَ المقابِر ما لَم يُتَّخَذِ القبرُ قِبلةً»[4].

«نماز گزاردن در ميان قبرها اشكالى ندارد مشروط بر اين كه قبر قبله نباشد».

جمله آخر دو احتمال دارد: