ملت ها را به هم نزديك سازند هرگز مدعى آن نيستند كه مى توان با اين عوامل همه افراد بشر را با يكديگر برادر نمود و همه جامعه ها را مى توان در يكديگر ادغام كرد بلكه مدعى آن هستند كه تحت لواى اين پديده مى توان افراد زيادى را با هم پيوند داد و متحد ساخت.

ولى نويسندگان اعلاميه حقوق بشر گام فراتر نهاده بدون در نظر گرفتن يك وحدت فكرى و عقيده اى حتى بدون در نظر گرفتن اين عناصر مادى خواسته اند همه افراد بشر را برادر و برابر يكديگر قرار دهند و در نخستين ماده منشور خود چنين مى نويسند: «تمام افراد بشر آزاد به دنيا آمده اند از لحاظ حيثيت و حقوق با هم برابرند، همه داراى عقل و وجدانند و بايد با يكديگر با روح برادرى رفتار كنند».

شما كمى در اين ماده كه نتيجه و عصاره افكار جمعى از متفكران بزرگ جهان است بينديشيد آيا اصولاً امكان دارد، دو گروه يا دو نفر كه از نظر عقيده و فكر، هدف و مسلك، تشخيص مصالح و منافع، با هم اختلاف نظر دارند، در كنار يكديگر با روح برادرى زندگى كنند.

مثلاً هندوى گاوپرست، پاى گاو مقدس جان مى سپارد، و آن را مظهر الوهيت و خدا مى داند و اگر به بيند كه گاو در ميان ريل هاى قطار خفته است فوراً قطار را ترمز كرده و به پاس احترام آن، ساعت ها معطل مى گردد، تا خود حضرت گاو، با كمال آزادى برخيزد و راه بيفتد و فرد خداپرست معتقد است همه جهان براى بشر كامل آفريده شده است بايد او در سير تكاملى كار خود از مواهب و طيبات جهان