آورد، ولى موقعيت و محبوبيتى كه بر اثر جار و جنجال و تبليغات دروغين به دست مى آيد، به زودى نقش بر آب مى شود، امّا محبوبيت دائم در دل يك ملت، حاكى از يك واقعيت خلل ناپذيرى است كه اين محبوبيت و موقعيت را درباره آن شخص به وجود آورده است.

اميرمؤمنان(عليه السلام)مى فرمايد: داورى هاى نيك مردم درباره يك فرد يا افراد، در محكمه عدل الهى پذيرفته مى شود و گواه بر صلاح و رستگارى واقعى آنها است.[1]

على(عليه السلام) در فرمان تاريخى خود به استاندار مصر چنين مى فرمايد: اى استاندار آگاه باش به وسيله سخنانى كه خداوند بر زبان بندگانش درباره افراد جارى مى كند مى توان نيكوكاران را شناخت پس بايد بهترين اندوخته هاى تو كردار شايسته تو باشد.

پرهيزگارى از عوامل محبوبيت است

گذشته از اين، افراد با ايمان بر اثر ترس از كيفر گناه، از يك سلسله گناهانى كه موجب سرازيرى خشم و نفرت مردم به سوى انسان است، پرهيز مى نمايند و از خيانت، ظلم و ستم، دروغ و تهمت، سخن چينى و غيبت و... اجتناب مى كنند و به جاى آنها، از