(مسأله 175) اگر شراب، سركه شود، ظرف آن هم تا جايى كه شراب موقع جوش آمدن به آنجا رسيده پاك مى شود. و پارچه و چيزى هم كه معمولا روى آن مى گذارند اگر به آن رطوبت، نجس شود پاك مى گردد. بلكه اگر موقع جوشيدن، سر برود و پشت ظرف به آن آلوده شود; بعد از سركه شدن پشت ظرف هم پاك مى شود.

(مسأله 176) تخته يا سنگى كه روى آن، ميّت را غسل مى دهند و پارچه اى كه با آن عورت ميّت را مى پوشانند و دست كسى كه او را غسل مى دهد و همين طور كيسه و صابونى كه با آن شسته مى شود، بعد از تمام شدن غسل، پاك مى شود.

(مسأله 177) كسى كه چيزى را با دست خود آب مى كشد اگر دست و آن چيز، با هم آب كشيده شود، بعد از پاك شدن آن چيز، دست او هم پاك مى شود.

(مسأله 178) اگر لباس و مانند آن را با آب قليل آب بكشند و به اندازه معمول فشار دهند تا آبى كه روى آن ريخته اند جدا شود، آبى كه در آن مى ماند، پاك است.

(مسأله 179) ظرف نجس را كه با آب قليل، آب مى كشند; بعد از جداشدن آبى كه براى پاك شدن روى آن ريخته اند، قطره هاى آبى كه در آن مى ماند، پاك است.

9. برطرف شدن عين نجاست

(مسأله 180) اگر بدن حيوان به عين نجس، مثل خون، يا متنجّس مثل آب نجس، آلوده شود، چنانچه آنها برطرف شوند بدن آن حيوان پاك مى شود. و همچنين است باطن بدن انسان مثل توى دهان و بينى. مثلا اگر خونى از لاى دندان بيرون آيد و در آب دهان از بين برود، آب كشيدن داخل دهان لازم نيست. ولى اگر دندان مصنوعى در دهان نجس شود -اگر نجاست از خارج دهان به آن رسيده باشد- بايد آن را آب بكشند.

(مسأله 181) اگر غذا لاى دندان مانده باشد و داخل دهان خون بيايد; چنانچه انسان نداند كه خون به غذا رسيده، آن غذا پاك است. و اگر خون به آن برسد بنابر احتياط لازم نجس مى شود.

(مسأله 182) جايى را كه انسان نمى داند از ظاهر بدن است يا باطن آن، اگر نجس شود