پيامبر اعظم 6 دربارۀ محبت به همسر و فرزندان مى‌فرمايد: «اين سخن مرد كه به همسرش بگويد: واقعاً تو را دوست دارم هرگز از دل زن بيرون نمى‌رود.»[1]

و نيز مى‌فرمايد:

كسى كه وارد بازار شود و هديه‌اى براى خانواده خود بخرد... بايد به دختران قبل از پسران هديه بدهد، زيرا كسى كه دخترش را شاد كند مانند اين است كه بنده‌اى از فرزندان اسماعيل را آزاد كرده است.[2]

و امام صادق (ع) در اين باره مى‌فرمايد:

«همانا بهترين شما كسى است كه براى همسرش بهتر است.»[3] و يا «همسرانتان را دوست بداريد.»[4]

به هر حال در منابع اسلامى موارد بسيارى وجود دارد كه به طور مستقيم و غير مستقيم ما را نسبت به آسيب‌هاى عاطفى به ويژه در خانواده توجه داده است و رسيدگى و محبت به عموم افرادى كه نيازمند به محبت هستند، به ويژه اعضاى خانواده را توصيه كرده است.

عيادت بيماران، توجه به سالمندان، دستگيرى مستمندان، اكرام يتيمان و... از جمله مواردى هستند كه درباره آنها تأكيد بسيار شده است.

يأس و نا اميدى

يأس و نا اميدى از آسيب‌هاى جدى روانى و اخلاقى است كه در صورت ورود در خانواده خسارات و ضربات آن ممكن است قابل جبران نباشد. به دليل اهميت موضوع، ابتدا تعريف اميد و نا اميدى و پس از آن زمينه‌هاى ايجاد يأس و نااميدى و در نهايت برخى از راههاى درمان و پيشگيرى از آن را بيان مى‌كنيم.

تعريف اميد:[5] «اميد يعنى تجسم كردن روزهاى خوب در آينده، قبول داشتن تماميت

[1] وسایل الشیعهف ج20، باب3، حدیث24930، ص23.

[2] همان، ج15، ص227.

[3] بحارالانوار، ج103، باب59، حدیث7.

[4] همان، حدیث16.

[5] علی اسلامی نسب، ص249-248.