از روايات اسلامى چنين بر مى‌آيد كه هرگاه زنى بدون عذر و دليل قابل قبول از شوهر خود نافرمانى نمايد، خود را در معرض خشم و نفرين الهى قرار مى‌دهد و اين نافرمانى مورد مذمت، نكوهش و عذاب و مجازات الهى واقع شده است.

از امام باقر (ع) نقل شده است: «زنى به محضر پيامبر اسلام 6 رسيد و عرض كرد يا رسول‌اللّٰه حق زوج بر زن چيست‌؟ حضرت فرمود: اينكه او را اطاعت نمايد و معصيت نكند.»[1]

امام صادق (ع) نيز در اين باره مى‌فرمايد: «اگر زنى همسر خود را به خشم آورد، اعمال حسنۀ آن زن و همچنين نمازش در پيشگاه خداوند قبول نمى‌شود.»[2]

البته اين نكته نيز قابل ذكر است كه اطاعت از شوهر نبايد با اطاعت خداوند در تعارض باشد وگرنه اطاعت خداوند مقدم است؛ چنان كه امام على (ع) مى‌فرمايد: «دين ندارد كسى كه آنجا كه معصيت خالق مطرح است از مخلوقى پيروى كند.»[3]

عدم رعايت عفت

حفظ ناموس و اهتمام به نگهدارى عفت از وظايف بسيار مهم زنان و از حقوق مرد بر گردن آنان است به گونه‌اى كه قوام و ثبات خانواده در گرو مراعات آن است. و عدم رعايت عفت خانواده را به منجلاب فساد و فحشا خواهد كشاند و از هم پاشيدگى و اضمحلال خانواده نتيجۀ قطعى و نهايى آن است.

اسلام براى مبارزه با بى‌عفتى اهتمام دارد كه نگذارد ناموس خانواده جريحه‌دار گردد و لكه ننگ و بدنامى در آسمان زندگى فاميلى نمودار شود و در اين رهگذار، با اعمالى كه مغاير با اين اصل باشد، سخت به مبارزه برخاسته و ارتكاب آن اعمال را حرام كرده است.[4] امام باقر (ع) نيز دربارۀ رعايت عفت و پاكدامنى مى‌فرمايد: «بهترين بندگى خداوند عفت شكم و ناموس است.»[5]

بنابراين از حقوق مسلم مرد بر زن رعايت عفت و پاكدامنى است و بر زنان و همسران مؤمنه لازم است كه همواره اين سفارش دين را عمل نموده، خود و خانواده را از برخوردارى يك زندگى سالم و باصفا محروم نسازند.

[1] مجلسی، بحارالانوار، ج7، ص392.

[2] اقتباس از روایت، وسائل الشیعه، ج14، ص114.

[3] مجلسی، بحارالانوار، ج70، ص392.

[4] مومن، 30 و 31.

[5] مجلسی، مرآه العقول، ج8، ص66.