بنابراين، هم عقل و هم شرع فقر اقتصادى را به عنوان يكى از آسيب‌هاى جدى خانواده مى‌دانند و در اين باره هشدارهاى لازم جهت پيشگيرى از فروپاشى خانواده از نظر روحى و فيزيكى ارائه كرده‌اند.

كار و اشتغال

مسائل مربوط به اشتغال زن و مرد نيز ممكن است زمينۀ برخى اختلافات در خانواده شود. به كانون گرم خانواده آسيب رسانده، آن را در معرض خطر فروپاشى و اضمحلال قرار دهد؛ مثلاً تصدى برخى مشاغل ممكن است در فرهنگ ويژۀ خانوادۀ زن يا مرد، نامناسب به نظر آيد و موجب كشمكش زن و شوهر شود.

اشتغال زنان در بيرون خانه نيز با توجه به سنگينى مسئوليت آنان در فرهنگ ما، ممكن است آنان را از ايفاى مسئوليت‌هاى خانوادگى ناتوان كرده، موجبات اختلاف را فراهم آورد. گاه اشتغال زن، زمينه‌اى براى استقلال و جدايى از خانواده مى‌شود؛ چنان كه مسئله مادران مجرد در برخى كشورها، ناشى از همين استقلال‌طلبى است كه به نوعى كيان خانواده را به خطر انداخته است.

همچنين كار بيش از حد زن و مرد كه موجب حضور كمتر در محيط خانواده مى‌گردد، به روابط عاطفى مناسب، ضربه زده و موجبات اختلاف و سوء تربيت فرزندان را فراهم مى‌كند.

در برخى موارد بى حد و حساب بودن برنامۀ كارى و اشتياق و تمايل همسران در عرصۀ زندگى شغلى سبب گرديده تا آنان وقت و انرژى خود را كه بايستى به زندگى خانوادگى اختصاص دهند، محدود سازند و در نتيجه كيفيت زندگى خانوادگى آنها تحت الشعاع قرار گيرد. استرس‌ها و تمايلات نامحدود كارى غالباً تأثيرات منفى بر روى مناسبات خانوادگى، خوشبختى و سلامتى روحى و روانى و رضايتمندى زناشويى دارد.

همچنين تفاوت‌ها و تنوع‌هاى روز افزون برنامه‌هاى كارى بدين معناست كه زوج‌ها فرصت كمترى دارند تا با همديگر به عنوان يك زوج يا خانواده سپرى كنند.

تحقيقات اوليه پيرامون اثرات اشتغال زنان بر روى كيفيت زناشويى بر اين نكته تأكيد دارد كه اشتغال زنان به تنزل كيفيت زناشويى مى‌انجامد.[1]

[1] یعقوبی فروتن، تاثیر اشتغال زنان بر مناسبات زناشویی و خانواده، ابرار، 4/9/82.