درس شانزدهم: آسيب‌هاى اقتصادى (2)

اهداف درس:

فراگير مى‌بايست پس از مطالعه و فراگيرى اين درس بتواند:

- فقر را بشناسد و به عنوان يكى از آسيب‌هاى اقتصادى خانواده توضيح دهد؛

- آثار و پيامدهاى فقر را بشناسد و بيان كند؛

- ديدگاه اسلام را نسبت به فقر بداند و توضيح دهد؛

- كار و اشتغال را با رويكرد آسيب اقتصادى خانواده بشناسد و توضيح دهد؛

- راههاى پيشگيرى و درمان آسيب فقر را نام ببرد.

فقر

فقر داراى معانى متعددى است، كه معروف‌ترين آنها تهيدستى و نادارى است. اين واژه در فقر مذهبى، فقر فرهنگى، فقر اقتصادى و غير آن به كار رفته است، و مراد از فقر در اينجا يكى از آسيب‌هاى اقتصادى خانواده، يعنى فقر مالى است. شرعاً به كسى فقير گفته مى‌شود كه از تأمين هزينۀ زندگى معمولى خود عاجز است.[1]

ريشۀ فقر: نداشتن درآمد و عدم اشتغال به كسب و كار، فرهنگ مصرف گرايى و اسراف دو عامل اساسى و مهم‌ترين ريشه‌هاى فقر در خانواده‌ها شمرده مى‌شوند. عوامل ديگرى نيز مانند تنبلى، تن پرورى، نداشتن تدبير و مديريت اقتصادى خانواده، نبود تقدير و ضابطه در دخل و خرج، تقليد از ديگران در رفاه‌طلبى، مدگرايى و خوشگذرانى نيز مى‌تواند فقر

[1] علی اکبر بابازاده، زمینه های فساد در جامعه و راه درمان، ج2، ص477.