عبادت، واقعاً انسان از محدوده خود خواهيها، خود پرستيها، آرزوها، تمنيّها وامور كوچك پرواز مىكند و بيرون مىرود ... بزرگترين، شريفترين، باشكوهترين و با عظمتترين حالت انسان، آن حالت پرستشانهاى است كه به خود مىگيرد.» «1» همان گونه كه روشن است برخى از صفات زشت يا زيباى اخلاقى، در ظاهر، رابطه بيشترى با عبادات دارند و نيز، رعايت برخى از آداب و مسائل اخلاقى در مورد بعضى عبادات ضرورى تر به نظر مىرسد كه بخش مهمّى از «اخلاق عبادى» را نيز تشكيل مىدهند. در جزوه حاضر سعى شده تا حدودى به اين مسأله پرداخته و گوشهاى از آثار اخلاق و عبادت در يكديگر و همين طور بخشى از آداب و سنن نيكوى عبادى مطرح شود، تا به خواست خدا عبادات واخلاقمان، نيكوتر گردد. مركز تحقيقات اسلامى معاونت متون آموزشى