مسؤول مى‌باشد و زن بر خاندان همسر و فرزندان او مسؤول است.

اين مسؤوليت در جانب مرد از اهميّت خاصّى برخوردار است، زيرا وى عهده‌دار سرپرستى خانواده است و در نتيجه در قبال تمام مسائل و مشكلات فكرى، روحى، اخلاقى و اقتصادى همسر و فرزندان خود مسؤول است و طفره رفتن و شانه خالى كردن از زير بار اين‌مسؤوليتهاو بى‌تفاوتى نسبت به‌آنها آفت بزرگى براى زندگى خانوادگى محسوب مى‌شود.

غفلت از شناخت مسؤوليتهاى گوناگون خانوادگى، آثار زيانبار بسيارى به همراه داشته، در نهايت موجب پشيمانى و حسرت انسان خواهد شد. بدين جهت، ضرورت دارد كه هر انسانى پيوسته درباره مسؤوليتهاى خانوادگى خود بينديشد و با شناخت كامل به انجام دقيق آنها همّت گمارد. امير مؤمنان على 7 مى‌فرمايد:

«كُلُّ امْرِى‌ءٍ مَسْؤولٌ عَمَّا مَلَكَتْ يَمينُهُ وَ عَيالِهِ»[1]

هر مردى نسبت به زيردست و خانواده خود مسؤول است.

جلوه‌هاى مسؤوليت‌پذيرى‌

بعضى از نمودهاى مسؤوليت پذيرى زن و شوهر در زندگى خانوادگى عبارتند از:

1- تأمين هزينه زندگى‌

شوهر وظيفه‌شناس و مسؤول نسبت به خانواده در تأمين هزينه زندگى از قبيل غذا، لباس، مسكن، اسباب و اثاثيه منزل و ساير مخارج لازم كوشش فراوان مى‌كند. او كار كردن را شرف انسان، جوهر زندگى و جهاد فى‌سبيل‌الله مى‌داند. از اين رو، از تنبلى كردن بشدّت مى‌پرهيزد و در راه تحصيل روزى حلال تلاش مى‌كند، رنج مى‌برد، عرق مى‌ريزد و خسته مى‌شود تا زندگى را با آبرومندى اداره كند و نيازهاى همسر و فرزندان خود را با شرافت تأمين كند. او از اين راه خشنودى خدا را فراهم مى‌آورد، چرا كه امام باقر و امام صادق 8 مى‌فرمايند:

[1] - شرح غررالحكم، ج 4، ص 633