نظر قرآن، مردود و مغاير با روش معمول انبياى الهى دانسته شده است. در آيه زير مى‌خوانيم:

«وَ لَقَدْ ارْسَلْنا رُسُلًا مِنْ قَبْلِكَ وَ جَعَلْنا لَهُمْ ازْواجاً وَ ذُرِّيَّةً ...»[1]

ما پيش از تو (نيز) رسولانى فرستاديم و براى آنها همسران و فرزندانى قرار داديم.

خداوند متعال، زوجيّت را در متن زندگى انسان قرار داده و آن را موجب گسترش نسل بشر دانسته است؛ آنجا كه مى‌فرمايد:

«وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ انْفُسِكُمْ ازْواجاً وَ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ ازْواجِكُمْ بَنينَ وَ حَفَدَةً ...»[2]

خداوند براى شما از جنس خودتان همسرانى قرار داد، و از همسرانتان براى شما فرزندان و نوه‌هايى به وجود آورد.

ازدواج از نظر قرآن، نقش اساسى در پاكدامنى انسان دارد و تداوم عفّت بدون آن، با مشكلات بسيارى همراه است؛ بدين جهت از كسانى كه توانايى ازدواج ندارند، خواسته شده كه از فرورفتن در لجنزار فساد خوددارى نمايند و با خويشتندارى، عفّت خود را حفظ كنند تا براى آنان امكان ازدواج فراهم شود. در آيه‌اى مى‌خوانيم:

«وَلْيَسْتَعْفِفِ الَّذينَ لا يَجِدُونَ نِكاحاً حَتَّى يُغْنِيَهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ»[3]

كسانى كه امكانى براى ازدواج نمى‌يابند، بايد پاكدامنى پيشه كنند تا خداوند از فضل خود آنان را بى‌نياز گرداند.

ازدواج از نظر قرآن از چنان ضرورت و اهميّتى برخوردار است كه هيچ چيز، حتى تهيدستى نمى‌تواند مانع انجام آن شود، چنان كه مى‌فرمايد:

[1] - رعد( 13)، آيه 38

[2] - نحل( 16)، آيه 72

[3] - نور( 24)، آيه 33