9- اعتماد كردن و مسؤوليّت سپردن به او.[1]

هشدارهاى تربيتى درباره احترام‌

1- احترام به كودك نبايد از مقدار لازم تجاوز كرده و به حدّ افراط برسد.

2- شخصيّت او بايد با توجّه به رفتار نيك و صفات پسنديده‌اش مورد تكريم و تحسين قرار گيرد.

3- پى‌ريزى شخصيّت كودك از همان روزهاى اوّل ولادت آغاز مى‌شود و در همان زمان، تندى و خشونت و مهر و محبت در روح او اثر مى‌گذارد. از اين رو، رعايت احترام كودك در همان زمان نيز، لازم است. رسول خدا 6 نسبت به اطفال شيرخوار نيز اين مطلب را رعايت مى‌كرد: «ام الفضل دايه امام حسين 7 مى‌گويد: «روزى رسول خدا 6، حسين 7 را كه در آن موقع شيرخوار بود، از من گرفت و در آغوش كشيد، كودك، لباس پيغمبر را خيس كرد؛ من طفل را چنان بشدّت از پيغمبر جدا كردم كه گريان شد. حضرت به من فرمود:

«مَهْلًا يا امَّ الْفَضْلِ إنَّ هذِهِ الْاراقَةَ الْماءُ يُطَهِّرُها فَاىُّ شَيْى‌ءٍ يُزيلُ هذا الْغُبارَ عَنْ قَلْبِ الْحُسَيْنِ»

ام الفضل آرام، لباس مرا، آب تطهير مى‌كند، ولى چه چيز مى‌تواند اين غبار كدورت را از قلب (فرزندم) حسين برطرف نمايد؟[2]

همچنين وقتى طفل صغيرى را براى دعا يا نامگذارى به حضور آن بزرگوار مى‌آوردند و رسول خدا 6 كودك را در آغوش مى‌گرفت، گاهى طفل در دامن ايشان ادرار مى‌كرد و ناظران با كودك تندى مى‌كردند، حضرت مى‌فرمود:

«لا تَزْرِمُوا بِا لصَبِىِّ»

با تندى و خشونت از ادرار كودك جلوگيرى نكنيد.

[1] - با استفاده از اسلام و تعليم و تربيت، ابراهيم امينى

[2] - كودك، فلسفى، ج 2، ص 110، به نقل از هدية الأحباب، ص 176