«وَ اجْمِلْ مُعاشَرَتَكَ مَعَ الصَّغيرِ وَ الْكَبيرِ»[1]

با اطفال و بزرگسالان، نيكو معاشرت كن.

آثار احترام به كودك‌

احترام به كودك- بويژه در محيط خانواده- آثار بسيارى دارد كه بعضى را بطور اجمال ذكر مى‌كنيم:

1- رشد شخصّيت و پرهيز از ذلّت‌

يكى از غرايزى كه در طبيعت انسان به امانت نهاده شده، غريزه حبّ ذات است. اين غريزه در تربيت كودك و رشد شخصيّت وى نقش مهمّى مى‌تواند داشته باشد.

احترام به كودك راهى براى ارضاى صحيح غريزه حبّ ذات است، و كودك از اين طريق احساس شخصيّت و ارزشمندى مى‌كند، و وقتى به شخصيت والاى خود پى برد، هرگز تن به پستى و ذلّت نمى‌دهد.

اميرمؤمنان على 7 مى‌فرمايد:

«مَنْ كَرُمَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ لَمْ يُهِنْها بِالْمَعْصِيَةِ»[2]

آن كس كه كرامت نفس خود را باور دارد، هرگز آن را با گناه، پست نمى‌كند.

2- استقلال و اعتماد به نفس‌

كودكى كه بر اثر احترام شدن، خود را يك عضو مستقلّ اجتماع مى‌داند، پستى و حقارت به فكرش راه نمى‌دهد، بر خلاف كودكى كه همواره مورد توهين و تحقير قرار مى‌گيرد و استقلال و اعتماد به نفس خود را از دست مى‌دهد.

يكى از ويژگيهاى اهل بيت پيغمبر : اين بود كه در زندگى عزّت نفس داشتند و

[1] - مستدرك الوسائل، ج 8، ص 354

[2] - شرح غررالحكم، ج 5، ص 357