مسؤوليّت‌شناسى رسيده باشد كه با تمام وجود، براى حفظ حريم خانواده و ارزشهاى آن بكوشد. چنين زنى هم از مال شوهر محافظت مى‌كند و با اسرافكارى و تجمّل‌گرايى، ثروت همسرش را ضايع نمى‌سازد و هم از آبروى خانوادگى و شخصيّت همسر در مقابل خطرات، دفاع مى‌كند؛ امير مؤمنان على 7 مى‌فرمايد:

«خَيْرُ نِسائِكُمُ الطَّيِّبَةُ الرّيحُ الطَّيِّبَةُ الطَّعامُ الَّتى‌ إِنْ انْفَقَتْ انْفَقَتْ بِمَعْرُوفٍ وَ إِنْ امْسَكَتْ امْسَكَتْ بِمَعْرُوفٍ فَتِلْكَ مِنْ عُمَّالِ اللَّهِ وَ عامِلُ اللَّهِ لا يَخيبُ»[1]

بهترين زنان شما زن خوشبو و خوش پَزى است كه اگر ببخشد بجا ببخشد و اگر بازگيرد بجا بازگيرد. چنين زنى از كارگزاران خداست و كارگزار خدا زيان نمى‌بيند.

زن بايد خود را از نامحرمان بپوشاند و دربرخورد با نامحرم، رفتار متكبّرانه و بزرگ منشانه داشته باشد، تا بين او و مردان نامحرم نوعى حجاب اخلاقى و حايل معنوى به وجود آيد و كسى به او طمع نكند، و نيز بايد نسبت به اموال همسر، نهايت دقّت و مراقبت را داشته باشد تا بخوبى از عهده نگهدارى امانت همسر برآيد. امام على 7 مى‌فرمايد:

بدترين صفات مردان، بهترين صفات زنان است (كه عبارتند از:) بخل و تكبر و ترس، زيرا وقتى زن بخيل باشد، مال خود و شوهرش را حفظ مى‌كند، و اگر متكبّر باشد، از كلام نرم و دلنشين با نامحرم خوددارى مى‌كند، و اگر ترسو باشد، از هر حادثه‌اى احتياط مى‌كند و از خانه‌اش خارج نمى‌شود و از ترس شوهر از جايگاههاى تهمت مى‌پرهيزد.[2]

[1] - من لا يحضره الفقيه، ج 3، ص 246

[2] - محجة البيضا، ج 3، ص 86