شوهر از ضرورت بيشترى برخوردار است، زيرا او سرپرست خانواده است و لازمه سرپرستى و اداره منزل، حرمت داشتن نزد همسر و فرزندان است. مردى كه نزد اعضاى خانواده‌اش از احترام لازم برخوردار نباشد، در انجام وظايف سرپرستى خانواده عاجز خواهد ماند و توانايى اداره خانواده را از دست خواهد داد، براى اينكه لازمه سرپرستى، اطاعت و پذيرش افراد خانواده است و اين مسأله، هنگامى جامه عمل مى‌پوشد كه افراد خانواده از صميم دل به سرپرست خانواده احترام بگذارند.

جهت ديگرى كه لزوم حفظ حرمت خويش را در خانواده روشن مى‌سازد، آثار تربيتى آن روى فرزندان است. كودك بيش از هر چيز، از رفتار پدر و مادر الگو مى‌گيرد و اگر ببيند آنان در خانواده از حرمتى برخوردار نيستند، آثار تخريبى شديدى بر شخصيّت او خواهد گذاشت و بى‌شخصيّت و فرومايه بار خواهد آمد.

موجبات حفظ حرمت خويش‌

عوامل بسيارى در حفظ حرمت انسان مؤثّر است. بعضى از اين عوامل به شرايط و موقعيتهاى مختلفى كه در آن قرار دارد، مربوط مى‌شود و برخى ديگر، به رفتارهاى انسان بستگى دارد كه مى‌تواند موجب حفظ يا هتك حرمت او گردد.

از آنجا كه رفتار انسان از صفات اخلاقى او ريشه مى‌گيرد، مى‌توان عوامل اصلى حفظ حرمت انسان را در صفات روحى و اخلاقى او جستجو كرد. صفات پسنديده‌اى چون عزّت نفس، سخاوت، مناعت طبع، انصاف، گذشت، شجاعت، قناعت و متانت موجب حفظ حرمت و عزت انسان و صفاتى چون بخل، تندخويى، ناجوانمردى، شوخيهاى ركيك و رعايت نكردن آداب اسلامى و ديگر صفات ناپسند موجب هتك حرمت انسان در محيط خانواده مى‌شود. اينك به سه عامل حفظ حرمت مى‌پردازيم:

1- پرهيز از درگيريهاى بيهوده‌

در زندگى خانوادگى، مواردى پيش مى‌آيد كه زمينه‌ساز مشاجره و درگيريهاى لفظى است و در اين موارد اگر انسان جلوى زبان خود را نگيرد و براى اثبات اشتباه همسر يا توجيه خطاى خويش با او به مجادله و بگو مگو بپردازد، بتدريج حرمت خويش را خدشه‌دار مى‌سازد. در مواقعى كه انسان مى‌داند سخن گفتن به مشاجره لفظى مى‌انجامد