درس اوّل: ضرورت بعثت انبيا الف- حكمت و رحمت الهى مسأله نبوت از آغاز خلقت بشر مطرح بوده و زندگى او بر اساس هدايت تشريعى بنيانگذارى شده است. با توجه به هدف آفرينش انسان، اين مطلب روشن است؛ زيرا مىدانيم هدف از خلقت انسان در عالم مادّه اين است كه سير اختيارى داشته باشد و سرنوشت خودش را با اختيار رقم بزند، طبيعى است كه بايد از طرف خدا راهى به او نشان داده شود، تا با پيروى از آن، به سعادت برسد. توضيح: هر پديدهاى در اين جهان براى هدفى آفريده شده و سازمان آفرينش براى رسيدن هر موجودى به هدف خود، همه وسايل لازم را در اختيار آن نهاده است. به عنوان مثال، در كف پاى انسان گودى و فرورفتگى خاصّى آفريده شده تا ايستادن و راه رفتن براى او آسان باشد و براى اين كه عرق پيشانى به چشم نريزد، ابروانى بالاى چشمان انسان قرار داده شده و خطوطى بر پيشانى نگاشته شده تا عرق پيشانى به طرف راست و چپش هدايت شود و مژه در پلكهاى چشم آفريده شده تا آن را از انواع خار و خاشاك حفظ كند و از اين مثالها چنين نتيجه مىگيريم كه دستگاه آفرينش هر نوع وسيلهاى را كه در تكامل انسان مؤثر است، در اختيار او نهاده و در اين جهت چيزى را فروگذار نكرده است. خداوندى كه تا اين حد خواهان تكامل انسان است، چگونه ممكن است تكامل معنوى او را ناديده بگيرد و جامعه بشرى را از پيامبرانى كه در تكامل معنوى بشر نقش اصلى را دارند، محروم نمايد؟!