نابودى قرار داده‌اند، بر عموم مسلمين از عرب و ايرانى واجب است كه خود را براى عقب راندن كفّار از ممالك اسلامى مهيّا سازند و از بذل جان و مال در راه بيرون راندن نيروهاى ايتاليا از طرابلس غرب و اخراج قواى روسى و انگليسى از ايران هيچ فروگذار نكنند، زيرا اين عمل از مهم‌ترين فرائض اسلامى است تا به يارى خداوند دو مملكت اسلامى از تهاجم صليبى محفوظ بماند. [1]

همزمان با اين فتوا، فتاواى مشتركى از سوى آيات عظام آخوند ملا محمد كاظم خراسانى، عبداللّه مازندرانى، شيخ‌الشريعه اصفهانى، سيد مصطفى كاشانى و. . . در مقابله با هجوم بيگانگان به سرزمين‌هاى اسلامى و تكليف مسلمانان در اين‌باره صادر شد. [2]

با گسترش جنگ جهانى اوّل، انگليس در پاييز 1332 قمرى/1914 ميلادى عليه امپراطورى عثمانى اعلان جنگ كرد و در اولين گام تصميم به اشغال بصره گرفت. حكومت عثمانى جمعى از شخصيت‌هاى خود را راهى نجف كرد تا با علماى طراز اوّل شيعه در بارۀ جهاد مسلحانه گفت‌وگو كنند.

مردم بصره نيز با ارسال تلگرافى به عالمان ساكن مشاهد مقدس چنين نوشتند:

كافران در حالى كه همگى به سلاح مجهّز هستند، به اطراف شهر احاطه پيدا كرده‌اند. ما از تسلّط كفار بر ديگر بلاد اسلامى خائفيم. عشاير را به دفاع كردن فرمان دهيد و بدين‌وسيله ما را يارى كنيد. [3]