10. نيرنگ‌شناسى

دشمن براى بازداشتن ملت ايران از حضور در جبهه‌هاى نبرد و پيش‌گيرى از حملات پى‌درپى سلحشوران رزمنده و نيز انحراف افكار عمومى ملت‌هاى مسلمان و مجامع بين‌المللى از قدرت دلاورمردان نبرد، در موقعيّت‌هاى مختلف حيله‌هاى گوناگونى را به‌كار مى‌گرفت. دشمن با اين كار قصد سست كردن انگيزه و اهداف اسلامى و انسانى نيروهاى مسلح و ملت ايران را داشت. از جمله شيوه‌هاى فريب دشمن موارد ذيل را مى‌توان نام برد:

يك- مظلوم‌نمايى در برابر دفاع مشروع ملت ايران؛

دو- سر دادن شعار صلح‌طلبى؛ در حالى كه بخش‌هايى از خاك ايران را در اشغال داشت؛

سه- تظاهر به مسلمان بودن و خواندن نماز؛

چهار- سر دادن شعار پرهيز از جنگ در ماه‌هاى حرام.

اما هوشيارى و موضع‌گيرى‌هاى سنجيدۀ امام تمامى اين توطئه‌هاى فريبندۀ دشمن را خنثى نمود و عزم نيروهاى رزمى را در دفع تجاوز و هجوم به دشمن مصمم‌تر ساخت.

حاميان رژيم بعث عراق و سردمداران استكبار جهانى براى جلوگيرى از پيروزى‌هاى مداوم ظفرمندان جبهه‌هاى نبرد-كه در شكست حصر آبادان، فتح بستان، عمليّات مهم فتح‌المبين و نيز فتح معجزه‌آساى خرمشهر ضربات كوبندۀ خود را بر دشمن وارد آورده بودند-حيله‌اى جديد انديشيدند تا افكار جهانى و ملت‌هاى مسلمان به‌ويژه رزمندگان اسلام را از جبهه‌هاى جنگ ايران و عراق به نقطه‌اى ديگر معطوف كنند و از شتاب پيروزى ايران بر عراق بكاهند. اين توطئۀ بزرگ، طرح‌ريزى و حملۀ وحشيانۀ اسرائيل غاصب به كشور لبنان