بزرگ قادسيه را در مغز پوك خود مى‌پروراند. [1]

6-1. مساعد بودن شرايط داخلى

بى‌گمان، تا شرايط در داخل كشور مورد تهاجم مساعد نباشد، كشور مهاجم به‌آسانى نمى‌تواند اقدام به حمله نمايد. از اين‌رو، ابتدا به بررسى شرايط سياسى و اجتماعى اين كشور مى‌پردازد و در صورت مناسب بودن زمينه‌هاى روانى و سياسى و داشتن نيروهاى موافق، به حمله دست مى‌زند.

شرايط سياسى داخل كشور، زمينۀ مناسب سياسى و روانى را براى هجوم گستردۀ عراق فراهم آورده بود. بالاگرفتن تنش‌هاى سياسى، اختلاف‌نظر مسؤولان و خيانت بنى‌صدر، اولين رئيس‌جمهورى اسلامى ايران در بالاترين ردۀ فرماندهى نيروهاى مسلح، زمينه‌هاى مناسب شكل‌گيرى هجوم عراق بودند. امام با اشاره به اين موضوع مى‌فرمايد:

صدام را وادار كردند كه به اين كشور اسلامى حمله كند و اززمين و هوا و دريا حمله كرد به ما و بعضى از اشخاصى كه آن‌وقت سردمدار بودند، خيانت كردند به اين كشور و در عين حالى كه اطلاع داشتند، چيزى نگفتند. [2]

در ابتداى جنگ ما را غافلگير كردند و به واسطۀ خيانت بعضى افراد كه آن موقع سركار بودند، بود كه اين‌ها توانستند قدرى پيشروى بكنند. [3]

صدام با همۀ تجهيزات و خيانت بعضى عناصر دست‌اندركار، ناگهان از زمين و هوا و دريا به ايران تاخت و غافلگيرانه قسمت بزرگى از كشور ما را اشغال نمود. [4]

گواه خيانت بنى‌صدر در اوان جنگ، داشتن حالت انفعالى در مقابل هجوم دشمن، عدم تحرك جدى براى بيرون راندن دشمن و به كار نگرفتن نيروهاى