عمليّات پيشنهادى و طراحى‌شده، قطعى بود كه 5 الى 6 هزار اسير مى‌گيريم و با تعدادى غنائم برمى‌گرديم و سپس در مرزهايمان مستقر مى‌شويم. ايشان فرمودند من حتماً بايد با امام تماس بگيرم و از ايشان كسب تكليف كنم. . . تماس گرفتند، امام فرمودند: آيا شما خودتان اين حركت را تأييد مى‌كنيد. ايشان گفتند كه به ديد ظاهر و امكانات موجود و طرح‌هاى تهيه‌شده و نيروهاى موجود در منطقه، احتمال مى‌دهم كه حركت موفقيت‌آميزى باشد. . . حضرت امام فرمودند: من صلاح نمى‌دانم كه اين عمليّات انجام شود. . . مقام معظّم رهبرى عرض كردند: چشم، هرچه شما بفرماييد. [1]

روزى انجام فرمان پيشروى و حمله به لشكريان كفر و روز ديگر اطاعت از فرمان صبر و خوددارى از انجام عمليّات نشانگر نفوذ معنوى امام بر قلب‌هاى فرماندهان و رزمندگان بود و بدين گونه، از عالى‌ترين مقام يعنى رئيس‌جمهور و رئيس شوراى عالى دفاع تا نيروهاى پيادۀ گروهان‌هاى يگان‌هاى رزمى با عشق و علاقه از امام اطاعت كردند.

5. ياد امام در جمع رزمندگان

ارتباط و انس ناگسستنى رزمندگان اسلام با شخصيت معنوى حضرت امام موجب شده بود كه همواره نام و ياد و تصوير امام در سراسر جبهه‌ها حضور داشته باشد. ياد پير فرزانه در صحنه‌هاى سخت نبرد، توان و روحيه را افزايش مى‌داد. يكى از فرماندهان در اين‌باره مى‌گويد:

هر لحظه خطرات متعددى در كمين انسان است؛ خطر شهادت، زخمى شدن، جانباز شدن و. . . يا حتى در مراحل مختلف خط و جاهاى مختلف