با انجام رسالت دينى‌شان، از سستى در مسائل فرهنگى و معنوى جبهه و يا نفوذ شبهه در مسائل دينى و دفاعى رزمندگان جلوگيرى نمايند:

تحصيل علم از امورى است كه واجب كفايى است و از امور مهم است، لكن اگر ما يك‌وقت احتياج داشتيم به اين كه علما و افراد مستعد تحصيل علم را كنار بگذارند و بروند در جبهه‌ها و دلدارى بدهند به اين‌ها، هدايت كنند اين‌ها را. . . اين مستحب بسيار بزرگ را كنار بگذارند، بروند آن كار را انجام بدهند. [1]

آقايان روحانيون بيش‌تر در جبهه‌ها بروند و بيش‌تر خدمت كنند به اين‌ها (رزمندگان) . [2]

جبهه‌ها محتاج به روحانى است. . . در جبهه‌ها در شهرهاى مرزى احتياج هست به روحانيون، براى خدا روحانيون به جبهه‌ها بروند، به شهرهاى مرزى بروند و مردم را هدايت كنند. [3]

فرماندهان نظامى گاه هنگام ارائۀ گزارش در بارۀ وضعيت جبهه‌ها، از نياز به حضور بيش‌تر روحانيون در ميان رزمندگان سخن مى‌گفتند و حضرت امام با ارسال پيام‌هاى كتبى يا اعزام نماينده به حوزۀ علميۀ قم، شرايط حساس جبهه‌ها و ضرورت حضور روحانيون را گوشزد مى‌نمود. [4]

حضرت امام از نفوذ معنوى ائمه جمعه و روحانيونى كه در شهرها و روستاهاى ايران در مسند وعظ و ارشاد مردم قرار داشتند، براى تقويت روحيۀ رزمى و دفاعى مردم و بسيج آنان براى اعزام به جبهه استفاده مى‌كرد: