5-3.شباهت به على اصغر

على اصغر سورۀ كوچك قرآن كربلا است.تشنه‌كامى،حنجرۀ تيرخورده، مظلوميّت و امضاى او بر صحيفۀ كربلا و فاجعۀ سوگمندانۀ شهادت او هر قلب و روحى را مى‌لرزاند.اين سرباز كوچك سند مظلوميّت عاشورا است.

در جبهه‌ها،گلوى تيرخورده او را تداعى مى‌كرد و در پشت جبهه،شهادت شيرخوارگان.خاطرۀ ذيل در بارۀ شهيد مسعود شعربافچى گفته شده است:

ساعت يازده بود.دشمن ضربۀ سختى ديد.پاتكش را شروع كرد.همه،مردانه دفاع و مقاومت مى‌كردند.آن‌طرف‌تر،ناگهان بى‌سيم‌چى نقش بر زمين شد.

دويدم بالاى سرش.

-«برادر!برادر!».

جوابى نداد.خم شدم.دقّت كردم.تير به گلويش خورده بود.سرش را به زانو گذاشتم.از حنجره‌اش خون مى‌ريخت.مى‌لرزيد.خرخر مى‌كرد.گويى حرف مى‌زند،ذكر مى‌گويد،شعار مى‌دهد!

گلوى بريدۀ على اصغر امام حسين(ع) را به ياد آوردم.تكانى خورد و به خيل ره‌يافتگان پيوست.حالت خاصى بر من حاكم شده بود!

-«خدايا چه مى‌خواست؟ چه مى‌گفت؟».گويى روحم،لطيف و با روح او عجين شده بود.كربلا را ترسيم كردم.«السّلام عليك يا اباعبداللّه»،در تمام وجودم نقش بست.گويى او بود كه آخرين لحظات،مولايش را صدا مى‌كرد. [1]

6-3.شباهت انقلاب به عاشورا و امام به اباعبداللّه

نكتۀ مهم در انقلاب اسلامى به‌ويژه در دوران هشت‌سال دفاع مقدّس، شباهتى است كه مردم و رزمندگان ميان امام خمينى(ره)با اباعبداللّه(ع) و