1-7.زمينه‌سازى

امام عاشورا زمينه‌هاى روانى،فرهنگى و نظامى را در اين حركت به خوبى فراهم مى‌آورد.سخنرانى در منا،آمدن از مدينه به مكّه و استفاده از شرايط ايّام حج براى تبليغ،ارسال نامه به بصره و پاسخ به نامۀ كوفيان و فرستادن نماينده به كوفه،روشنگرى در كنار خانۀ كعبه و پيش از آن در استاندارى مدينه،از شيوه‌هاى مناسب حركت امام هستند كه زمينه را براى حركتى بزرگ فراهم مى‌آورند.

نوشتن وصيّت‌نامه و سپردن آن به برادرش محمّد حنفيّه نيز خواه براى شكست جوّ تبليغى نظام اموى و خواه براى جلوگيرى از تحريفات بعدى،از ديگر حركت‌هاى مكمّل است كه هدف و دلائل حركت امام را تفسير و تبيين مى‌كند.

2-7.انتخاب زمان مناسب

امام حسين(ع) در 27 رجب يعنى 12 روز بعد از مرگ معاويه،به سمت مكّه حركت مى‌كند.روز ورود او سوم شعبان يعنى روز ولادت اوست! حركت و خروج او در يوم‌التّرويه (هشتم ذى‌الحجّه) از مكّه به سمت عراق و رها كردن مراسم حج و ايجاد سؤال در ذهن‌ها،نشان مديريت اباعبداللّه و زمان‌شناسى او در حركت عظيم خويش است.اين زمان‌شناسى در صحنۀ كربلا و عاشورا بيش‌تر چهره نشان مى‌دهد.مهلت خواستن يك شب و تجهيز روحى و معنوى ياران،تناسب خطبه‌ها با موقعيت‌ها يا بهره‌گيرى از ياران متناسب با زمان و موقعيّت بسيار درس‌آموز است.

3-7.سازماندهى و مديريت ياران

نحوۀ گزينش و چينش ياران در كربلا بسيار شگفت،شنيدنى و شكوهمند