گوشزد كرد و شرف و افتخار را از همين دانست كه در راه هدف و عقيدۀ الهى جانفشانى و فداكارى مى‌شود:

اينان پيروان سيّد شهيدانند كه در راه اسلام و قرآن كريم از طفل شش‌ماهه تا پيرمرد هشتادساله را قربان كرد و اسلام عزيز را با خون پاك خود آبيارى و زنده نمود.

ارتش و سپاه و بسيج و ساير قواى مسلّح نظامى و انتظامى و مردمى ما پيرو اوليايى هستند كه همه‌چيز خود را در راه هدف و عقيده فدا نموده و براى اسلام و پيروان معظّم آن شرف و افتخار آفريدند. [1]

امام خمينى(ره) در وصف روز عاشورا و اصحاب اباعبداللّٰه مى‌فرمايد:

هرچه روز عاشورا سيّدالشهدا سلام‌اللّه عليه به شهادت نزديك‌تر مى‌شد، برافروخته‌تر مى‌شد و جوانان او مسابقه مى‌كردند براى اين كه شهيد بشوند؛همه هم مى‌دانستند كه بعد از چند ساعت ديگر شهيدند.مسابقه كردند آن‌ها،براى اين كه آن‌ها مى‌فهميدند كجا مى‌روند.آن‌ها مى‌فهميدند براى چه آمدند،آگاه بودند كه ما آمديم اداى وظيفۀ خدايى را بكنيم،آمديم اسلام را حفظ بكنيم. [2]

آيا همين ويژگى را در لحظه‌هاى عمليّات،شب عمليّات و آن‌گاه كه صحنه‌هاى خطير و دشوار در جبهه‌ها پيش مى‌آمد،شاهد و ناظر نبوديم؟ هشت‌سال دفاع مقدّس لبريز از صحنه‌ها و لحظه‌هايى چنين است.

5.تداوم و استمرار و تكامل

بسيارى از حركت‌ها و انقلاب‌ها و حادثه‌ها ناتمام و نيمه‌تمام باقى مى‌مانند.

امتياز كربلا آن است كه امام تمام زمينه‌ها را براى تداوم و استمرار راه تدارك