شده‌ام،ولى دوباره زد زير گريه،گفتم:مگر قرار نبود گريه نكنى هان؟! همان‌طور كه شانه‌هايش را بالا و پايين مى‌انداخت،گفت:نه بگو مامانم بيايد تا من گريه نكنم؛اگر مامانم بيايد،مى‌خوابم؛اگر مامانم بيايد،گريه نمى‌كنم.

من مبهوت به او نگاه مى‌كردم و او هم بى‌مقدّمه گفت:مامانم شهيد شده؟ گفتم:مامانت نه،نه مامان مى‌آيد پيشت.گفت:راستش را بگو بفهمم شهيد شده،ناراحت نمى‌شوم.كوه بزرگى را از روى سينه‌ام برداشت.حميده را حالا شناختم،او يك دختربچّه نبود. [1]

7.شركت در رزم

پيش‌تر يادآور شديم كه اسلام در شرايط عادى زنان را از شركت مستقيم در رزم معاف كرده است،اما در شرايط اضطرارى به ويژه در حال دفاع،اين امر را لازم مى‌داند.

امّ‌عماره كه نام او نَسيبه بود،همراه شوهر و دو فرزندش در جنگ احد شركت كرده بود و در آغاز درگيرى وظيفۀ آب‌رسانى به مجروحان را بر عهده داشت،امّا هنگام فرار مسلمان‌ها براى حفاظت از جان پيامبر(ص) شمشير به دست گرفت و با دشمن به نبرد پرداخت و دوازده زخم شمشير و نيزه را به جان خريد. [2]رسول خدا(ص) در بارۀ تلاش نسيبه در روز احد فرمود:

هر وقت به چپ و راست خويش نگاه مى‌كردم،او را مى‌ديدم كه در اطراف من مى‌جنگيد و از من دفاع مى‌كرد. [3]