سنگين و مؤثّرى كه خود به اختيار در جهت پيروزى رزمندگان به عهده گرفته بودند،مشاهده مى‌كنيم.امور بهدارى،پرستارى مجروحان،آب‌رسانى و سيراب كردن زخمى‌ها،وظايف ويژۀ زنان بود؛چنان كه فراهم كردن امكانات،رساندن آذوقه،جمع‌آورى وسائل و سلاح‌هاى پراكنده و به هنگام نياز به دست گرفتن سلاح و رويارويى با دشمن از كارهايى بود كه عهده‌دار مى‌شدند.تشويق مردان به شركت در جهاد و ثبات و جلوگيرى از تزلزل و فرار آنان نيز از كارهاى چشمگير زنان در جنگ‌هاى پيامبر(ص) و اميرالمؤمنين(ع) و نيز در صحنۀ عاشورا است.

انقلاب اسلامى ايران كه تولّد دوبارۀ اسلام و حيات مجدّد آن ارزش‌ها و عظمت‌ها است،در جهات مختلف از حركت‌ها و تلاش‌هاى مسلمانان نخستين تأثير پذيرفته و مشابهت‌هاى زيادى،به‌ويژه در دفاع مقدّس هشت‌ساله،با آن دوران پيدا كرده است.در اين فصل،تلاش بر آن است كه نقش زنان در دفاع مقدس،تأثيرپذيرى آنان از زنان عصر نخستين اسلام و تشابه كوشش‌هاى بانوان در اين دو دوران تبيين گردد.براى اين كار بايد نمونه‌هايى از تاريخ اسلام و موارد مشابه آن را از دفاع مقدّس هشت‌ساله يادآور شويم:

1.مداوا و پرستارى مجروحان

با توجّه به تعداد اندك مسلمانانِ صدر اسلام در مقابل كفّار،وظيفۀ عمدۀ آنان مبارزۀ رودررو با دشمن بود.از اين‌رو،زن‌ها وظايف امداد و پشتيبانى را به عهده مى‌گرفتند.

در غزوۀ احد مجموعاً چهارده زن آمده بودند كه حضرت فاطمه(س) نيز با