اسلام نيز بارها با آواى مقدّس تكبير و بزرگداشت نام خداى متعال حملات سنگين و گستردۀ دشمن را دفع كرده‌اند.در خاطرات سردار شهيد غلامحسين افشردى (حسن باقرى) آمده است:

يكى از امدادهاى غيبى كه ما در عمليات بيت‌المقدّس مشاهده كرديم اين بود كه يك شب عراقى‌ها به وسيلۀ يكى از قوى‌ترين تيپ‌هايشان كه خيلى به آن اتّكا داشتند،ديوانه‌وار و بدون هدف حمله كردند؛[به] طورى كه چندتا از تانك‌هاى عراقى موفّق شدند تا روى جادّۀ آسفالت پيش بيايند و خودشان را به خاكريزها برسانند.در آن قسمت ديگر كار از كار گذشته بود.رزمندگان اسلام هم واقعاً در آن‌جا به اين نكته پى برده بودند كه همان‌طور كه هدفشان اللّه است،از [خود] او هم بايد يارى بگيرند؛اين مسأله به ذهن فرماندهان آمد كه در سرتاسر خط«اللّه اكبر»و«لا اله الاّ اللّه»بگويند.بعد از اين كه در بى‌سيم اعلام شد كه برادران تكبير بگويند،سرتاسر خط شروع كردند به تكبير گفتن؛ خدمه‌ها و راننده‌هاى تانك‌هاى عراقى كه روى جادّه بودند،تانك‌ها را گذاشتند و فرار كردند.آن‌هايى كه عقب‌تر بودند با تانك‌هايشان فرار كردند و آن حمله با يارى خدا و مهمّات«اللّه اكبر»دفع شد. [1]

2.فتح با تكبير

تكبير تنها يك صدا و فرياد نيست و تأثير آن نيز تنها از جهت ايجاد رعب به وسيلۀ صدا نمى‌باشد،زيرا در عصر حاضر ايجاد صداهاى خشن و وحشتناك كار بسيار آسانى است.آشناى امروز با جبهۀ نبرد نيك مى‌داند موشك، هواپيما،توپ و مانند آن‌ها چه صدايى در صحنۀ نبرد به پا مى‌كند،امّا