مانند كرم‌ها در مرداب متعفّن بلولند و در لجنزارها به زندگى پست مادى خود خاتمه دهند. [1]

وصيّت‌نامه‌ها گواه گسستگى از دنيا و پيوستگى با محبوب،ترجمان اتّكال و اتّصال به پروردگار و تسليم هماره در برابر خداى متعال است.اين وارستگى از دنيا و دلبستگى به محبوب،بزرگ‌ترين عامل پيروزى‌آفرين در جبهه‌ها بود.شهيد حسين جوزدانى در بخشى از وصيّت‌نامه‌اش مى‌نويسد:

خدايا! من از دنيا وارسته‌ام،از همه‌چيز خود دست شسته‌ام...دليلى ندارد كه تسليم ظلم و كفر شوم و خدا را به طاغوت بفروشم.من مى‌سوزم تا راه حق را روشن كنم و همۀ قيود و بندها را بريده‌ام كه آزادانه در معركۀ حيات جولان‌دهم. [2]

ترديد،تذبذب و تزلزل با قلبى آشنا است كه دنياخواهى و خودخواهى مدار زندگى او است.آن كه از اين تعلّقات رها است،مى‌تواند از خاكريزها و ميدان‌هاى خطر بگذرد و آنچه را ناممكن و باورناشدنى است،ممكن و ميسّر سازد.وقتى صحنه‌هاى شگفت و اعجاب‌آميز جبهه را مى‌بينيم،بايد وراى آن‌ها،حضور ايمان،توكّل و وارستگى را ببينيم كه تنها،عشق و ايمان آفريدگار حماسه است.

3.طرح شعائر عاشورايى

در وصيّت‌نامۀ شهيدان،از جمله‌ها و شعارهاى حضرت اباعبداللّه الحسين(ع) و ياران فداكارش به چند شيوه بهره گرفته شده است:

يك- روش مستقيم كه عين عبارت يا بخشى از آن ذكر شده است؛