داشتند و مى‌دانستند كه امروزِ آن‌ها تضمين سلامت فردا است،ايثار و فداكارى آن‌ها بازتاب و پژواكى گسترده خواهد يافت و به اصلاح جهان و انسان امروز و فردا مى‌انجامد.يكى ديگر از شهيدان در وصيّت‌نامۀ خود مى‌نويسد:

پدرجان! خوشحالم از اين كه توانستم به نداى سالار شهيدان حسين بن على(ع) لبيك گويم و در راه يارى‌اش قدم بگذارم،و همان‌طور كه سرورم امام حسين(ع) در مقابل كفر ايستادگى كرد،به پيروى از او ايستادگى خواهم كرد و اين جان ناقابلم را براى برقرارى اسلام و قرآن هديه مى‌كنم و ما با خون خود اقيانوسى خواهيم ساخت كه تمامى كشتى‌هاى كفر و الحاد و شرك در آن غرق شوند. [1]

به‌راستى با شهادت هر شهيد خونى تازه در رگ‌ها دميده مى‌شد،نگاه‌ها به زيارت بصيرت و بينايى مى‌رفت و جان‌ها ميهمان تحوّل و تنبّه مى‌شد.در خانواده‌ها اثر محسوس و ملموس شهادت فرزند،پدر و...را مى‌توانستيم دريابيم و در جامعه،از مدرسه و كوچه تا شهر و روستا،خون شهيدان عامل اصلاح،حركت،روشنى ذهن و روان و بيدارى و آگاهى اجتماعى بود.

3-2.رضاى الهى

هر راهى كه به خدا ختم نشود،به نفس پايان مى‌پذيرد.وقتى انسان سير رحمانى نداشته باشد،مشى شيطانى خواهد داشت.امام حسين(ع) در وصيّت‌نامۀ خويش فرمود:

فَمَنْ قَبِلَنىٖ بِقَبُولِ الْحَقِّ فَاللّٰهُ أَوْلىٰ بِالْحَقِّ وَ مَنْ رَدَّ عَلَىَّ هٰذا أَصْبِرُ حَتّىٰ يَقْضِىَ اللّٰهُ بَيْنىٖ وَ بَيْنَ الْقَوْمِ بِالْحَقِّ وَ هُوَ خَيْرُ الْحٰاكِميٖنَ [2]