شد. رزمندگان اسلام، در اين مرحله، دشمن را درون خاك خودش آماج عمليّات‌هاى متعددى قرار دادند. با كشيده شدن جنگ به داخل خاك عراق، دشمن نيز سرسختى بيشترى از خود نشان مى‌داد و پس از هر عمليّات، با پاتك‌هاى سنگين و طولانى درصدد برمى‌آمد تا مناطق فتح‌شده به‌وسيلۀ رزمندگان اسلام را بازپس گيرد. مقاومت و پايدارى رزمندگان اسلام در برابر پاتك‌هاى شديد دشمن و تثبيت مناطق فتح‌شده كه گاه چندين ماه به درازا مى‌كشيد، از مقاطع درخشان مقاومت در دفاع مقدّس است. نمونه‌هايى از اين مقاومت از اين قرار است:

يك- عمليّات خيبر عرصۀ ظهور پايدارى رزمندگان اسلام در برابر آتش شديد دشمن است. در كتاب «از خرمشهر تا فاو» در اين‌باره آمده است:

براى دشمن هرگونه جاپا و حضور نيروهاى اسلام در هور غير قابل تحمل بود؛ لذا با اجراى آتش شديد و توان پياده -زرهى، سعى در پس گرفتن جزاير داشت. به‌همين منظور، دشمن در فشار اوليۀ خود تنها 72 ساعت به‌طور مداوم بر روى جزاير آتش مى‌ريخت، چنان كه در يك برآورد، نزديك به يك ميليون گلولۀ توپ و خمپاره مصرف كرده بود. جنگ در جزاير با توجه به توان خودى و دشمن به دور از توان نظامى بود، چراكه نيروهاى خودى با عقبه‌هاى طولانى و چند روز جنگ، بدون آتش پشتيبانى به مقاومت ادامه مى‌دادند و متقابلاً دشمن با تمركز صدها قبضه توپ بر روى جزاير و بمباران مداوم آن‌ها با هواپيما و داشتن عقبۀ خشكى با واحدهاى زرهى خود فشارهاى متعدد و توان‌فرسايى را وارد مى‌ساخت. از سوى ديگر نيروهاى خودى على‌رغم وضعيّت يادشده، زمينه و ذهنيت قابل ملاحظه‌اى داشتند تا با مقاومت، به هر صورت ممكن جزاير را حفظ نمايند. خميرمايۀ اين مقاومت، گذشتۀ جنگ و ضرورت