به انجام خواهد رسيد، اما مقاومت رزمندگان اسلام دشمن را وادار كرد كه بيش از دو لشكر را به‌كار گيرد و سرانجام با تلفات بسيار و پس از 34 روز نبرد سخت اين شهر را به‌تصرف درآورد. [1]وصف و شرح اين مقاومت كم‌نظير در اين مقال نمى‌گنجد، امّا شايسته است گوشه‌هايى از اعترافات دشمن در بارۀ مقاومت رزمندگان اسلام در دفاع از خرمشهر و دشوارى و ناتوانى خود در تصرف سريع شهر را مرور كنيم. اين اعترافات از كتاب «خرمشهر در جنگ طولانى» كه در آن وصف مقاومت مدافعان اندك خرمشهر به تفصيل آمده است، بيان مى‌گردد:

يك- يكى از فرماندهان عراقى در گزارش خود از درگيرى روز 7/7/59 آورده است:

اطلاعاتى كه قبل از عمليّات به تيپ ما (تيپ 33) داده شد، اطلاعاتى شفاهى و سريع و مبتنى بر اين بود كه در شهر نيروى بسيار ضعيفى با روحيه‌اى بسيار پايين وجود دارد و انجام مأموريت فقط چندين ساعت به‌طول خواهد انجاميد. در ساعت 4 صبح روز 29/9/80 (7/7/59) تيپ تقويت شدۀ 33، متشكل از گردان هشتم نيروى مخصوص در خط جلو و گردان نهم در عقب، پس از اجراى آتش شديد توپخانه به‌سمت محور تنومه-شلمچه-خرمشهر پيشروى كرد. پس از اين كه گردان هشتم در جادۀ شلمچه به 500 مترى پل نو رسيد، تماس و برخورد انجام شد كه با مقاومتى شديد روبه‌رو گرديد. به ستاد اطلاع دادند كه آتش سنگين سلاح سبك و خمپاره‌انداز روى ما است. تيپ نيز دستور داد تا نيروى خود را تثبيت كنيم و پس از آن با دو گروهان باقى‌مانده حملۀ سريعى